تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
من كیستم؟ کبوتر بیآشیانهات
محتاج دستهای تو و آب و دانهات
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
