باز هم آدینه شد، ماندهام در انتظار
چشم در راه توام، بیقرارم، بیقرار
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
یکی از همین روزها، ناگهان
تو میآیی از نور، از آسمان
شبی که نور زلال تو در جهان گم شد
سپیده، جامه سیه کرد و ناگهان گُم شد
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
بعد از آن واقعهٔ سرخ، بلا سهم تو شد
پیکر سوختهٔ کربوبلا سهم تو شد
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم