عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
مشتاق و دل‌سپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
