شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
