عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرینتر کند در لحظههای تشنه کامت را
محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو