امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند