گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را
مرور میکنم امشب غم تمام جهان را
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران
خشم و خشونت و غم کشتار بیامان