اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
بیا باران شو و جاری شو و بردار سدها را
به پیکارِ «نخواهد شد» بیاور «میشود»ها را
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست