چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
