ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد
دلِ افسردگان را گرم می‌کرد
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
