کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
غم از دیار غم‌زده عزم سفر نداشت
شد آسمان یتیم که دیگر قمر نداشت
کشتی باورمان نوح ندارد بی‌تو
زندگی نیز دگر روح ندارد بی‌تو
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
یک روز به هیأت سحر می‌آید
با سوز دل و دیدهٔ تر می‌آید
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی‌امام شد
