آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام