چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
کربلا را می‌سرود این‌بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
جاری استغاثه‌ها ای اشک!
وقت بر گونه‌ها رها شدن است
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
