ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
