ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
می‌رود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یک‌تنه از دوش حرم بردارد
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
