موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
