مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
پرنده کوچ نکردهست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست