پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
