عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده