ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
