ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
ای یکه‌سوار شرف، ای مردتر از مرد!
بالایی من! روح تو در خاک چه می‌کرد؟
