ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست