خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت
