می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
