ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
چقدر این روزهای سرد سخت است
و پیدا کردن همدرد سخت است
سپیداران نشانی سرخ دارند
همیشه آرمانی سرخ دارند
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
