ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
