حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
عطر بهار از جانب دالان می‌آید
دارد صدای خنده از گلدان می‌آید
زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
