حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
عطر بهار از جانب دالان می‌آید
دارد صدای خنده از گلدان می‌آید
زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر
