حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
عطر بهار از جانب دالان می‌آید
دارد صدای خنده از گلدان می‌آید
سر و پای برهنه می‌برند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
