آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد