مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
