تا با حرم سبز تو خو می‌گیرم
در محضر چشمت آبرو می‌گیرم
من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
