سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
تا با حرم سبز تو خو می‌گیرم
در محضر چشمت آبرو می‌گیرم
من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات
هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
