بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
