ز عمق حنجره بر بام شب اذان میگفت
حدیث درد زمین را به آسمان میگفت
خوش باد نوایی که تواَش نغمهزن آیی!
صد سینه صدف داری اگر در سخن آیی!
مفتاح اجابت دعایش، خواندند
سرچشمۀ رحمت خدایش، خواندند
اگرچه غايبى، امّا حضورِ تو پيداست
چه غيبتىست؟ كه عطرِ عبور تو پيداست
