ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
تا با حرم سبز تو خو می‌گیرم
در محضر چشمت آبرو می‌گیرم
من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
