و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
نه جسارت نمی‌کنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
دور و بر خود می‌كشی مأنوس‌ها را
اِذن پریدن می‌دهی طاووس‌ها را
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق می‌کند آخر، که چند سالش بود
