غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
نه جسارت نمی‌کنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
دور و بر خود می‌كشی مأنوس‌ها را
اِذن پریدن می‌دهی طاووس‌ها را
