ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
از خودم میپرسم آیا میشود او را ببینم؟
آن غریب آشنا را میشود آیا ببینم؟
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
تکبیر میگفتند سرتاسر، ذَرّات عالم همزبان با تو
گویا زمین را بال و پر دادی، نزدیکتر شد آسمان با تو
گردۀ مستضعفین شد نردبان عدهای
تنگناهای زمین شد آسمان عدهای
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
به تپش آمده با یاد تو از نو کلماتم
باز نام تو شده باعث تجدید حیاتم
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
قلم به دست گرفتم، خدا خدا بنویسم
به خاطر دل خود، نامهای جدا بنویسم
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم