رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود