ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
میرسم خسته میرسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم