رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
می‌رسم خسته می‌رسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
