هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته