کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغدیده را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم