در سایۀ این حجاب نوری ازلیست
هر چند زن است اما آواش جلیست
این چشمها برای كه تبخیر میشود؟
این حلقهها برای چه زنجیر میشود؟
اسیر هجرت نورم که ذرّه همدم اوست
گل غریب نوازم که گریه شبنم اوست
دگر اين دل سر ماندن ندارد
هوای در قفس خواندن ندارد
برگشتم از رسالت انجام دادهام
زخمیترین پیمبر غمگین جادهام
خوشا از دل نَم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن