پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
در آن میان چو خطبهٔ حضرت، تمام شد
وقت جوابِ همسفران بر امام شد
تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر میدهیم
آبرویی قدر خون خود، به خنجر میدهیم
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود
کعبه، یک زمزم اگر در همه عالم دارد
چشم عشّاق تو نازم! که دو زمزم دارد