دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند