پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
می‌رود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یک‌تنه از دوش حرم بردارد
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
