شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
با آنکه دلم شکستۀ رنج و غم است
در راه زیارت تو، ثابت‌قدم است
اوقات شریف ما به تکرار گذشت
مانند همیشه کار از کار گذشت
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
