رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
سنگ‌ها آینه‌ها نام تو را می‌خوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را می‌خوانند...
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
باز گویا هوای دل ابری‌ست
باز درهای آسمان باز است
